Kad gribas mazliet ar citam acim raudzities.

mees saziiimeesim tavus labos vaardus
starp svechu liesmaam
un skaanjaas viina smarzhas


kraasas triepsim baltas
un dziedasim sonaati nakstvijolju paradizei
kur katrs smaids
ir laimigs
nav viltojuma
nav kodu
nav shifreejumu

Kreisaa bezgaliibas stuurii
zimesim sirsninju
achgaarnu,klat pieliksim kompasu
kur jebkus cels ved uz ziemeliem.
Ikvienam ir jaiziet caur saltiem skatiem.

apmaldijamies mulsos smaidos
tik balsti sniegi, miegi
balta juura, balta kaija
no iecereeetaa merkja naktsvijoli nes


Sarkanaas matu cirtas riita veejus sveicina
tie atsveicina
labie vardi jaaameklee eenaas
eenas eenaas
labriit.


mes esam paradize
katrs sev
un cik atljauj nedroshiiba, varbut ari Tev
nav jabaidas apmaldities domaas
Mes esam tas
eenas eenaas.