atvadas

Es juutu kaa tavs skumjais skatiens noglaasta manu muguru...sajuutu to kaa karstu, versmainu pieskaarienu...it kaa tu veeleetos veel peedeejo reizi ieguut mani visu liidz peedeejai kripatinjai. Man priekshaa uz saulrieta fona mirdz tavas skumiigaas acis,kaut gan tu atrodies pavisam citur... dzirdu kliedzam tevi bez balss..kliedziens, kas saapina mani un sauc mani....redzu tavas sakniebtaas luupas, kuras chukt atvadu vaardus...vaardus bez vaardiem..bet es tos dzirdu. Tie paliks mana atminjaa uz ilgiem un saapiigiem laikiem......